حضرت امام حسن عسكرى (ع) پس از بيست و هشت سال زندگى و شش سال امامت در هشتم ربيع الاول سال ۲۶۰ هجرى در شهر سامرا و به دست معتمد عباسى به شهادت رسيد و در كنار مرقد مطهر پدر بزرگوار خويش مدفون گرديد. آن حضرت، همواره تحت نظر و در زندان هاى طاغوت هاى عصر خود بود و سرانجام با زهر جفا، شهيد شد. امام حسن عسكرى(ع) با همه ى اختناق و محدوديت هاى زمان توانست به بهترين وجه و در حد امكان، فشردگى مبارزه درمقابل ستمگران و حكام جور را حفظ كرده و اين نهضت نهفته را هدايت نمايد. آن حضرت، قطب دايره ى مبارزه بود و ديگران بر اطراف او دور مى زدند. دوست ودشمن مى دانستند كه امام و پيروانِ او، خلافت ناحقِّ عباسى را قبول ندارند و طرفدار حكومت واقعى و نجات دهنده ى اسلامند. امام حسن عسكرى، با وجود همه ى فشارهاى دستگاهِ جور عباسى و كنترل ها و مراقبت هاى بى وقفه ى دولت مركزى، يك سلسله فعاليت هاى سياسى و اجتماعى و علمى در جهت حفظ اسلام و مبارزه با افكار ضداسلامى انجام داد كه بدين گونه قابل ذكرند: كوشش هاى علمى در دفاع از آيين اسلام و ردّ اشكال ها و شُبهاتِ مخالفان و نيز تبيينِ انديشه ى صحيح اسلامى؛ ايجاد شبكه ى ارتباطى با شيعيانِ مناطق مختلف از طريق تعيين نمايندگان و اعزام پيك ها و ارسال پيام ها؛ فعاليت هاى سِرّى سياسى به رغم كنترل هاى حكومت عباسى؛ حمايت و پشتيبانى مالى از شيعيان، به ويژه يارانِ خاصِّ خود؛ تقويت و توجيه سياسىِ رجال و عناصرِ مهمّ شيعه در برابر مشكلات؛ استفاده ى گسترده از آگاهى غيبى براى جلب منكران امامت و دلگرم كردن شيعيان؛ آماده سازى شيعيان براى دوران غيبت فرزند خود، امام مهدى عج الله تعالی فرجه الشریف. (حائری، علی و همکاران (۱۳۹۲).روز شمار قمری( چاپ سوم).قم: مرکز پژوهش های اسلامی صدا وسیما.ص۶۸)